Angst. Een woord dat bestaat uit 2 lettergrepen en wordt gevormd door 5 letters. De hoofdklemtoon ligt op de eerste lettergreep. De fonetische schrijfwijze is [ *ɑ ŋ s t ] en het is synoniem voor bang. De definitie van angst is een beklemmende, onaangename emotionele toestand die wordt veroorzaakt door dreiging of gevaar. En wordt problematisch wanneer er een overmatige uiting is van normale angsten, zodanig dat deze het normaal dagelijks functioneren negatief beïnvloedt.
Angst. Voor mij een lange periode het meest verschrikkelijke woord geweest. Angst. Voor mij stond het een lange tijd synoniem voor hel. Angst. Voor mij waren het niet normale angsten, maar een overvloed aan irreëel angsten.
Angst was één van de hoofdelementen van mijn mental breakdown in 2017. Voor maanden werden mijn dagen beheerst door angstaanvallen. Was ik nog van de ene aanval aan het herstellen of de volgende kwam alweer op. Omdat het mijn leven toentertijd zo beheerste moest ik een aantal weken 3 maal daags oxazepam innemen, om het nog enig beheersbaar te houden.
Ik weet het nog zo goed. Eén van de heftigste angstaanvallen die ik heb gehad. Ik lag in bed te slapen toen ik plots wakker werd. Ik zat direct rechtop in bed, met een hart dat als bezetene aan het kloppen was. Mijn ademhaling zat erg hoog en ging moeizaam en ik voelde druk op mijn borst. Mijn romp stond in vuur en vlam, ik was misselijk en had een soort tunnelvisie. Het zweet brak me uit terwijl ik het koud had en mijn linkerarm was soort van gevoelloos.
Mijn brein probeerde te begrijpen wat er aan de hand was. Maar het gevoel alsof ik dood ging overheerste. En zodra dit gevoel een gedachte werd, begonnen mijn fysieke klachten alleen maar te verergeren. Ik maakte mijn man wakker en begon te ratelen: "Het gaat niet goed. We moeten het ziekenhuis bellen. Het gaat écht niet goed. Volgens mij ga ik dood." De angst en paniek overheerste mijn hele lichaam.
Terwijl mijn man naar de badkamer liep om een glaasje water te pakken, ging ik angstvallig - oh the irony - snel achter hem aan want ik wilde absoluut niet alleen gelaten worden. Ook al is de afstand tussen de slaap- en badkamer nog geen 4 stappen. Uiteindelijk gingen we naar beneden om de Eerste Hulp te bellen. Geen moment liet ik mijn man uit mijn gezichtsveld omdat ik zo bang was om alleen te zijn. Uiteindelijk zakte de aanval, ging ik weer naar bed en viel in slaap.
Lange tijd heb ik niet beseft dat dit paniekaanvallen waren en dat ik last had van een angststoornis. Daardoor heb ik ook lange tijd niet geweten hoe ik met dit soort aanvallen om moest gaan. Te lang heb ik ermee rondgelopen, zonder professionele hulpverlening. Hierdoor was er bij mij angst voor de angst ontstaan.
Angst- en paniekaanvallen zijn er niet om zomaar weg te wuiven, maar er ook niet om je leven te beheersen. Neem het serieus en onderzoek wat er onder aan te grondslag ligt. Want je lichaam wilt je iets vertellen.
Reactie plaatsen
Reacties