Alles komt even hard bij mij binnen. Of het nu fluitende vogels zijn, het enthousiaste geschreeuw van onze zoon of het videobellen met een collega. Mijn brein maakt daar geen onderscheid in. De rommel in huis, de emotie van een ander of het labeltje van mijn trui dat kriebelt. Ik ervaar het allemaal even heftig. Mooie muziek, de schoonheid van een regenboog of een ontroerende film. Mijn brein verwerkt het allemaal even intens.
Het leven zonder filter vraagt best veel van me. Door de jaren heen heb ik geleerd hoe ik hiermee om kan gaan, en nog steeds ben ik lerende. Makkelijk is het niet, noodzakelijk wel. En vooral nu met de huidige lockdown waarin bijna alles binnen 4 muren afspeelt. Alle rollen die ik heb, voer ik uit binnen één omgeving; moeder, partner, werknemer, thuisjuf, collega, etc.
Rolwisseling, schakeltijd en rolverwarring: de grens van waar de ene rol begint en de ander eindigt, vervaagt steeds meer. Het schakelen tussen rollen en/of taken duurt steeds langer. En de me-time wordt steeds korter.
Mijn hoofd is continu overprikkeld. Life without a filter kan een vloek zijn. Een overvol hoofd waaraan ik niet kan ontsnappen. Een wirwar aan gedachten die ik niet kan ontlopen. Een lichaam volgestopt met emoties die ik niet kwijt kan. Dan heb ik echt een hekel aan mijn hoogsensitiviteit.
Maar het leven zonder filter kan ook een heerlijke zegen zijn. Want ook de goede dingen komen even "hard" binnen. Van de kleinste dingen kan ik héél intens genieten. Terwijl ik dit blog schrijf, geniet ik intens van mijn klassieke muziek playlist!
En wanneer ik overprikkeld raak, zijn er gelukkig eenvoudige dingen die ik kan doen. De natuur in gaan, wandelen, dansen, schrijven, doodlen, visualisatie doen, muziek luisteren (lang leven mijn BOSE noise cancellation koptelefoon).
No filter, het is een vloek én een zegen!
Reacties
Reactie plaatsen
Reacties